Het integreren kon vandaag toch echt beginnen

Na de eerste kennismaking van de afgelopen dag, kon het integreren vandaag toch echt beginnen. We startten deze uitzonderlijke zondag met een ontsnapping uit de enig muffe en met spinnen gevulde kamer en een ontbijtje rond een uur of 8. Na de basis voor de dag binnen te hebben, kwamen we na een 15 minuten lange wandeling aan in de excentrieke kerk van de Baptiste gemeente in Tata. Deze kleine, maar fijne kerk bood onderdak voor een grote mengelmoes van nationaliteiten, die samen één gemeente vormden voor de dag. De uit volle borst zingende combinatie van Hongaren, Amerikanen, Finnen en Nederlanders was in de gehele buurt te horen. De wisseling in de talen van de liederen gaf een ongewone diepgang en veel plezier bij allen. De dienst werd vervolgd in de Kerktuin met een verassende Hongaarse maaltijd en een flinke portie socializing. Het leren kennen van de locals is essentieel voor een succesvol verloop van de week, door de vele tips en tricks die zij ons konden bieden voor het temmen van de Hongaarse kinderen (haha).

In de middag vond nog een speciale ontmoeting plaats, namelijk met de wijk Szèlkùt en het kampterrein voor de komende week. Szèlkùt is het gebied waar de minderbedeelden van Tata zich gevestigd hebben, waar ook de doelgroep voor ons werk te vinden is. Om de kinderen aan te sporen om een week met onze groep door te brengen, zijn we de wijk gaan verkennen en hebben we alvast de eerste kinderen ontmoet. Het leuke contact was een veel belovend voorproefje. Op het kampterrein zijn ook de nodige voorbereidingen getroffen met grote hulp van de nu al geliefde Pirjo. Al met al zit de sfeer er goed in en is iedereen stiekem toch wel een beetje zenuwachtig voor wat er komen gaat.

Morgen meer!


Amber, Anne Fleur, Anne, Arlene, Auke, Daan, Diederik, Eva, Hessel, Ilse, Jarnoud, Jasmijn, Jorin, Karsten, Laura, Mathijs, Nienke, Rob, Thirze, Wiebe, William, Henk, Ronny en Jorrit