Afronden project "Kocs"

Afgelopen weekend zijn wij, Jorin, Wiebe, Diederik en Jorrit, terug geweest naar Hongarije, om daar de schuur voor Marcel en Lea af te maken. Een kort, druk, leerzaam en ook een onwijs gezellig weekend en ook nog eens met een mooi resultaat.

Vrijdag aan het eind van de middag zijn we vertrokken vanaf Eindhoven. Dit was al even spannend zat om ons pakket met “deur-hengen” door de douane te krijgen. Gelukkig worden we vriendelijk geholpen en mag het pakket en onze koffer met gereedschap mee. Nu maar hopen dat het in Boedapest aankomt.

Na een rustige vlucht staan we dan ook met spanning bij de bagageband te wachten en jahoor: als allereerste kwam daar ons pakketje aan! We konden aan de slag.

Met onze huurauto crossen we naar Tata, waar we hartelijk ontvangen werden door Marcel en Lea. Tof om ze weer te zien, het was tenslotte alweer 2 weken geleden ;)

We drinken gezellig even wat met elkaar, maar daarna toch maar naar bed, de volgende dag willen we op tijd beginnen (Diederik blijft maar praten over de zon die om 5 uur opkwam…).
We slapen bij Marcel en Lea, 2 in de caravan en 2 op Jonathan zijn kamer.

Zaterdag om 7 uur aan het ontbijt en hebben we het “aanvalsplan” gemaakt. Even wennen om dat zelf te doen, zonder ons opperhoofd Pjotr. In de voorbereiding hebben we al een materiaallijst gemaakt en deze naar Marcel gestuurd en hij heeft ervoor gezorgd dat al het hout al op ons ligt te wachten: helemaal top! Diederik en Jorin beginnen met de deuren en Wiebe en Jorrit met het dak. Doordat al het materiaal er is, we voldoende gereedschap meegenomen hebben en we een duidelijk plan hebben, gaat het werk lekker snel. De uitspraak: “als het zo doorgaat zitten om 15:00 de deuren erin en ligt het EPDM op het dak” lijkt dan ook niet onlogisch..

Er moet een korte strook van het dak gezaagd worden om een mooi overlap te creëren voor het EPDM (dakleer) en ook de punt van het dak moet iets minder scherp zijn, om het leer niet kapot te trekken. Gelukkig lukt dit allemaal prima, gestimuleerd door een vrij diverse muziek afspeellijst.. ;)

De deuren worden gemaakt van OSB plaat met regelwerk erachter. We hebben lekker stevig materiaal gekozen, waardoor de 1 meter hengen uit Nederland goed van pas komen. Uiteindelijk blijkt het dakleer leggen toch nog best lastig. Alleen het EPDM het dak op krijgen is al een experiment op zich.. Ook hier had de hulp van ons opperhoofd (alias “de Hulk) Pjotr goed van pas gekomen. Gelukkig krijgen we het met z’n vieren voor elkaar en kan er geplakt worden. Na wat geploeter krijgen Wiebe en Jorrit het toch voor elkaar om 1 kant van het dak al netjes te plakken. Uiteindelijk, met wat tips uit Nederland en hulp van Diederik, gaat de 2e kant zelfs nog een stuk sneller. Het ziet er al best mooi uit!
Ondertussen zijn de deuren ook al helemaal voorbereid en zijn Jorin en Diederik bezig met het plaatsen van de “duimen” en kan het afhangen beginnen. Het begint toch al steeds later te worden en de lucht ook wel een beetje donker: we gaan het toch wel af krijgen..?

Gelukkig helpt iedereen waar hij/zij kan. Ook Jonathan en Himsha helpen ons de hele dag en ook maakt Himsha de hele dag foto’s. Leuk om nu we terug zijn weer mee terug te kijken, alle mooie en iets minder mooie foto’s… ;)

Net voor het avondeten is het plakken van het EPDM af, en dit is maar goed ook: het begint te regenen. Dit noemen we maar weer “toeval”: dat we precies klaar waren en net even binnen om te eten. Na het eten is het namelijk alweer droog!

De laatste klussen zijn het hangen van de deuren en de omlijsting van het dak. Soms een beetje tobben omdat het in Tata rond 20:15/20:30 al donker wordt. Gelukkig heeft Marcel nog een bouwlamp en kunnen we door. De schuurdeuren aan de voorkant worden gehangen en ook de zijdeur naar de containers wordt gemaakt, vakwerk van Jorin en Diederik!

Al met al is het toch nog best een beetje veel werk voor een zaterdagje, maar om half 11 zijn we klaar en kunnen we proosten op een afgeronde schuur! Dit geeft toch wel een enorm lekker gevoel! Na ons te hebben opgefrist en de meest vreemde methodes hebben toegepast om onze handen weer te ontdoen van lijm (mislukt), maken we er nog een gezellige avond van!

Op zondag zijn we weer te gast in de Baptistengemeente in Tata, en we zijn niet de enige. Een gemeente in de buurt gaat elk jaar op bezoek bij een andere gemeente (soort gemeenteweekend ofzo) en was dit keer in Tata. Het is zo vol dat wij buiten in het zonnetje de dienst volgen, heel vervelend allemaal ;)

Marcel vertaalt voor ons de dienst en we doen weer ons uiterste best om de Hongaarse opwekking mee te zingen. Na de dienst kletsen we gezellig met de andere gasten en spreken we ook Gergo en Frans weer even.

Tekst van de dag: For God has not given us a spirit of fear, but of power and of love and of a sound mind. 2. Timothy 1:7

In de middag hangen we de toerist uit. We gaan langs in Eztergom, bij de kringloopwinkel waar het werk van onze groep nog is voortgezet door Gergo. Diederik heeft zich hier 2 weken geleden in het zweet gewerkt dus het was erg leuk om dan te zien dat er duidelijk doorgewerkt is. Het ziet er schitterend uit!

Vervolgens rijden we (samen met Marcel) door naar Visegrád, een plaatsje waar mooie kastelen staan en waar je een schitterend uitzichtpunt over de Donau hebt.

Eenmaal weer thuisgekomen komen er weer de meest lekkere geuren uit de keuken en wordt er door Lea een maaltijd op tafel gezet die in een sterrenrestaurant niet misplaatst zou zijn. Gelukkig maakt Lea wel wat grotere hoeveelheden want man man man, wat is dit lekker!
Na het eten zit het weekend er toch alweer bijna op. Wat gaat de tijd dan toch snel.

We sluiten af samen met Marcel en Lea. Met elkaar danken we God dat alles goed is gegaan dit weekend. Ook danken we voor de samenwerking tussen onze gemeente in Giessen Oudekerk en de gemeente in Tata. Wat gaaf dat God gemeentes samen brengt en samen 1 laat zijn!

We bidden en hopen dat er een mooi vervolg op mag komen, op allerlei manieren. Met de kledinginzameling en misschien wel met nog meer Jongerenreizen. We danken God voor het werk, de gastvrijheid en de liefde die we van Marcel, Lea en de kinderen hebben gekregen.
Daarna nemen we dan toch maar afscheid, nu toch echt wel voor een langere tijd. Nouja, wie weet: met God weet je het nooit, laat je verrassen en wie weet zit je over twee weken ineens in Tata.. ;)

Hartelijke groeten,
Diederik, Jorin, Wiebe en Jorrit